۲۵ دلو ۱۳۹۸
به گزارش خبرگزاری چاپار، شماری از جوانان فاریابی به مناسبت ۵۳۷ مین سالروز تولد ظهیرالدین محمدبابر بر مزار وی اکلیل گل گذاشتند وازین روز گرامیداشت به عمل آوردند.
آنان ظهيرالدين محمد بابر و نواده گانش را برای تطبیق عدالت و برابري الگوی مناسب دانسته از کارکردهای فراموش ناشدنی این سلاله به نیکی یاد کردند.
از سویی هم جوانان فاریابی مقیم در کابل گفتند، ما باهم برای دورنمای روشن و موثر در جامعه خويش مي انديشم تا نسل های بعدی مان با بيداری و روشنگری راحت تر زيست نمايند.
ظهیرالدین محمد بابر در چهاردهم فبروری ۱۴۸۳ میلادی مطابق با ششم محرم ۸۸۸ ه. ق در ناحیه فرغانه اوزبیکستان امروزی زاده شد. نسبش از جانب پدر به امیر تیمور جهان گشا و از سوی مادر، قوتلوغ نگار خانم، به پانزده واسطه به چنگیز خان می رسد. ازینرو نویسندگان و مورخین ظهیرالدین محمد بابر را نجیب الطرفین میخوانند
وی در سال ۸۹۹ ه.ق در یازده سالگی پس از فوت پدرش عمر شیخ میرزا وارث حکومت فرغانه گردید. او در اندیجان حکومت می‌کرد و بر سر حکومت سمرقند با سلطان علی میرزا پسرعمه‌اش که در آنجا جلوس کرده بود اختلاف داشت.
قسمت اول عمر بابر در ناحیه کوچک فرغانه به سر آمد. تا پس از آن به واسطه هجوم شیبانی خان اوزبیک در سال ۱۵۰۴ میلادی از آنجا بیرون رانده شد.
بابر پس از آن به کابل و قندهار رو آورد و ۲۲ سال در آنجا فرمانروایی کرد. به این ترتیب دوره دوم عمرش را از ۱۵۰۴ م. تا ۱۵۲۵ م. در افغانستان و بدخشان سپری کرد و به فکر تسخیر هندوستان افتاد. بدین ترتیب ظهیرالدین محمد بابُر با لشکری جرار متشکل از ترک و تاتار و افغان به هندوستان حمله برد. در سال ۱۵۲۶ میلادی مطابق با ۹۳۲ ه.ق ابراهیم لودی آخرین پادشاه طایفه لودیه (افغان) را که در دهلی سلطنت می‌کرد مغلوب ساخت و بدین طریق امپراتوری بزرگ کوره‌گانیان هند را تأسیس کرد و اعقاب او حدود ۳۵۰ سال بر سراسر یا بخش‌هایی از شبه قاره هند فرمانروائی داشتند.
او پس از فتح پانی پات که در آن سلطان ابراهیم لودی پادشاه دهلی را شکست فاحش داد در ۲۰ اپریل ۱۵۲۶ م. اگرا و دهلی و شمال هندوستان را از رود سند تا بنگال به تصرف درآورد. این قسمت سوم که کوتاهترین بخش زندگی اوست. او پنج سال پایانی عمر خود را در دهلی حکمروایی نمود و در ۶ جمادی الثانی ۹۳۷ هجری در آگرا درگذشت. جسد او چند سال بعد به باغی در کابل منتقل گردید که این باغ بنام بابر مسما گردید.
